სამართლიანობა მოითხოვს აღინიშნოს, რომ....

• ის რაც გუშინ ხდებოდა ტელევიზიასთან არის კლასიკური მაგალითი ჟურნალისტისთვის პროფესიულ საქმიანობაში ხელის შეშლის.
• პოლიტიკურ პარტიათა ლიდერებს არავითარი უფლება არ ქონდათ საბუთების შემოწმების.
• სიტყვის თავისუფლება, რომლის დაცვასაც ასე თავგამოდებით ვცდილობთ, მოიცავს არა მხოლოდ იმას რომ ვილაპარაკოთ ის რაც გვინდა, არამედ იმასაც რომ არ ვილაპარაკოთ ის რაც არ გვინდა

ეს კონკრეტულად სალომე ზურაბიშვილს ეხება - ანუ იმ საცოდავ ჟურნალისტს სწორედ როგორც მოქალაქეს სრული უფლება ჰქონდა საკუთარი პოზიციის არდაფიქსირების.

• ცენტრალური მოედნების საკნებით ჩახერგვა, ასევე წარმოადგენს კლასიკურ მაგალითს პირველ რიგში გადაადგილების უფლების და შემდგომ აქედან გამომდინარე მთელი სხვა რიგი უფლებების შეზღუდვის თუ საერთოდ წართმევის არა.
• ადამიანი რომელიც ამბობს რომ საზოგადოება იზრდება წიგნის კითხვით და არა ქუჩაში დგომით ე.ი. მისი საზოგადოებრივი დაკვეთა სწორედაც რომ სიმშვიდე და წიგნის კითხვაა და მისი მაშინვე პროვოკატორად გამოცხადება რბილად რომ ვთქვათ უზნეობაა.
• თავისუფლების მოედნის მიმდებარე ტერიტორიაზე მცხოვრები მოქალაქე, რომელიც პროტესტს გამოთქვამს იმის გამო რომ მის სახლის ფანჯრებთან ათეულობით კარავია გაშლილი და ამდენივე ტონა ნაგავი ყრია მაშინვე ნაც. მოძრაობის აქტივისტად არ უნდა გამოვაცხადოთ

ბოლო-ბოლო ხომ ყველას გვაქვს უფლება

გადაადგილების,

სწავლის

სიმშვიდის

და სუფთა ქალაქში ცხოვრების?

P.S. იმის მტკიცება რომ მეც "იმათ" პარტიაში ვირიცხები აზრს მოკლებულია

კაცმა რომ თქვას მე ხომ არაფერი დამიწერია "ამათ" საწინააღმდეგო

მხოლოდ ფაქტების კონსტანტირება მოვახდინე.