სავიზიტო ბარათი

რუსთაველის მეტროში
რაღაც ნაცნობი სახე...
სადღაც მინახავს..
ვარდისფერი ფერი იწვევდა იმის ვარაუდის საფუძველს რომ ეს გოგო შეიძლება სვითი ყოფილიყო...


მაგრამ რატომღაც მახსოვდა რომ სვითი მარჯანიშვილზე ცხოვრობდა
ასე რომ როცა მარჯანიშვილის გაჩერებაზე სვითი არ ჩავიდა მეთქი შემეშალა
ორივე ერთ სადგურზე ჩამოვედით. სანამ კარი გაიღებოდა ჩემს გვერდით დადგა
და წკაპ თვალი მომჭრა ვარდისფერმა მობილურმა
მივხვდი რომ ეჭვის საფუძველი უკვე აღარ არსებობდა.
სვითი იყო..
გარეგნობითაც მეცნობოდა მაგრამ ვეჭვობდი ვაითუ შევცდე სხვა იყოს და მითხრას რა მარი რის ბლოგიო
მეტროს გასავლელთან მაინც გავბედე მივსულიყავი და დავკონტაქტებოდი...
ძალიან საყვარელი გოგოა... თავის ბლოგისნაირი ზუსტად
ვარდისფერი, იმედიანი და ისა მადისაღმძვრელი...
გამიხარდა როცა მითხრა რომ შენს ბლოგს ვკითხულობო... :)
ისიც გამიხარდ რომ მიცნო... უფრო სწორედ დავეჭვდი რომ შენ იყავი იმიტომ რომ მახსოვდა რომ შენ გრძელი და ფუმფულა თმა გქონდაო...
და უსერ
ლალენამაც გრძელი ხუჭუჭი თმით გეძებდიო...
და თითქოს შემრცხვა ჩემი შეკრული და რიგ მომენტებში გასწორებული /არაბუნებრივი/ თმის...

აქამდე მეგონა რომ ჩემი სავიზიტო ბარათი მისი აღმატებულება ხალი გახლდათ თურმე თმა ყოფილა...

კლასიკური ვარცხნილობა მე-19 საუკუნიდან გადმოსული ტიპიური ალქაჯის.




თქვენც დაწერეთ თქვენი სავიზიტო ბარათების შესახებ ..:)