again in Georgia =)

პოსტი ეძღვნება
ჩემს უსაყვარლეს მეგობარს


ცივ, უემოციო, გაყინულ ქვეყანასა და პირზე უაზროდ შეყინულ ღიმილიან ხალხს რომ ვერ აიტანდა დიდი ხნის წინ ვიცოდი.
ფრენკებს, ლუსიებს, ფლორიანებს, კლარებს და მისთანებს ჩვენ რომ ვჯობდით ამას მალევე მიხვდა.

მერე, როგორც ყველა გენიალური იდეა მის თავში, ესეც უეცრად დაიბადა ერთ დღესაც გაიღვიძა, თავისი ნივთები მოკრიფა,

"ერთი თქვენი პატრონის დედაცო"- განაცხადა და ისევ იქით წამოვიდა, საიდანაც წავიდა.

თვითმფრინავში ერთი აზრი უტრიალებდა მხოლოდ
"რას ვაკეთებ"

თუმცა რაც უფრო უახლოვდებოდა მრავალ ჭერახდილ აეროპორტს უფრო მეტად სჯეროდა რომ სწორედ იქცეოდა.

სახლში, წასული რომ არ ეგონათ, ისე უცებ დაუბრუნდათ

"დაგრჩა რამეო?" - ჰკითხეს
- კი...
სითბო,
მზე,
ღიმილი,
სიყვარული,
მეგობრები
და
თქვენო...
რომ გაიგეს რა დარჩენია
" რა ვიცი აქედან თითქოს ნორმალური გავუშვით და იქ რა დაემართაო"

მერე უამრავი უსაქმური ექსპერტიც გამოჩნდა "უაზროდ მოიქეცი", "იქ წასული აქ როგორ დაბრუნდი" და მსგავსი ვრცელი ლექციებით...

მე კი, ალბათ პირველად ჩემს ცხოვრებაში, არ ძალმიძს ემოციის გამოხატვა:)


P.S. ეს ჩემი პირველი ნახატია და გარდა იმისა რომ უდიდესი სიყვარულით არის დახატული სხვა არავითარი ღირებულება არ გააჩნია. =)




:-.)

უპს თუ გსურთ ფრაზების წაკითხვა დააკლიკეთ სურათს
ნუ თუ რა თქმა უნდა ზეიდელაური მხედველობა არ გაქვთ