მინდა გადაგედოთ =)

"...და ამ პატარა მიწის ნაგლეჯზე,

შემაძრწუნებლად ვარ ბედნიერი!"

შემაძრწუნებლად არა რაღაც ისე თავხედურად ბედნიერი ხარო, -აი ასე მოურიდებლად მომახალეს...და თითქოს შემრცხვა კიდეც ჩემი ესეთი მოურიდებელი ბედნიერების..

• შეიძლება კი ასე საზღვრებისა და მიზეზების გარეშე?
  

და გამახსენდა რომ ბედნიერი ადამიანების ორი კატეგორია არსებობს მხოლოდ -

პირველებს მართლაც გააჩნიათ ბედნიერება
ხოლო მეორეებს გააჩნიათ უნარი: -
დახატონ თავი ბედნიერად
წარმოიდგინონ თავი ბედნიერად
უფრო სწორედ კი დაარწმუნონ სხვები რომ ისინი მართლაც შემაძრწუნებლად ბედნიერები არიან.


პირველი წყალობაა
მეორე ნიჭია
თუმცა ნიჭიც ხომ წყალობა,-
ექსკლუზიური წყალობა.


მე დიდხანს ვაცხადებდი ჩემ თავს ნიჭიერად

მხოლოდ იმიტომ, რომ ბედნიერად არ მეღიარებინა იგი (!)

• რატომ ხდება ნეტავ ასე?

ალბათ გვეშინია
გვეშინია რომ ვიღაცას შეიძლება არ მოეწონოს, შეშურდეს, თავხედებად გამოგვაცხადონ ასეთ დროს ღიმილს რომ ვბედავთ
ამიტომ აღარ ვიცით როგორ დავმალოთ, რომელ კარადაში შევჩურთოთ ოღონდაც არავინ შეგვამჩნიოს რომ მართლაც : -


შემაძრწუნებლად
და
თავბრუდამხვევად.




თქვენ რა შუაში ხართ?
მე ვარ ასეთი - იდეალური თითქმის იდეალურად რომ მიმაჩნია ხშირად...