"სექსი დიდ ქალაქში 2"-ის პრემიერაზე მე ვიცვამ....

"სექსი დიდ ქალაქშის პრემიერაზე თუ მიდიხარ, მაშინ თეთრი კაბა ჯობს" მაღაზიაში გაგონილიდან

ეს პოსტი არის პასუხი დოინჯის პოსტისა "…და თქვენ რას იცვამთ “სექსი დიდ ქალაქში”-ს პრემიერაზე?"
სხვათაშორის მადლიერი ვარ ამ პოსტის რადგან რომ არა ის, ხომ ვერასოდეს ვნახავდი ქრონიკის სიუჟეტს, რომელიც მე თუ მკითხავთ, გვირგვინია ქართული ჟურნალისტიკის.

თუმცა პირველ რიგში მაინც მადლობა "ქრონიკას" იმისათვის რომ სიუჟეტი "რას იცვამს ქართული ბომონდი სექსი დიდ ქალქში 2-ის პრემიერაზე " კულტურის ბლოგში არ ჩასვა.
მეორე რიგში კვლავ დიდი მადლობა "ქრონიკას" რადგან ამ სიუჟეტმა ჩემი ბანკეტის დრო გამახსენა ერთმანეთს რომ ვურჩევდით და ვუყვებოდით ვინ როგორ მოვიდოდა ბანკეტზე. თუმცა მაშინ ჩვენზე სიუჟეტის გადასაღებად ტელევიზიიდან რატომღაც არვინ მოსულა.
დრო იყო მაშინ რაღაცნაირად უცნაური იცით?
მესამე რიგში კიდევ დიდი მადლობა "ქრონიკას" რადგან ერთ უცნაური კითხვაზე დამაფიქრა

გამაგებინა ნეტავ ვინ იდიოტმა დაადგინა რომ ახალი ამბები ტელევიზიაში სულ მცირე 1 საათი უნდა გრძელდებოდეს. მოყევი ნახევარ საათში და მერე თუ მეტი არაფერი გაქვს სათქმელი გაუშვი ეს რეკლამა 2 საათი და ეგ არის.
არ მესმის რატომ ვერ შეიგნო ვერც ტელევიზიამ და ვერც კინომ რომ თუ სიუჟეტში/კადრში მკრთალად ჩანს გუდვილი, პსპ, ამირანი ეს ამ ბრენდის უკვე ფარული რეკლამაა ხოლო თუ შემდეგ ჩაწერ ინტერვიუს "ამირანის" წინ მდგომ კაცთან რომელიც ყვირის "აუ რა მაგარია ამირანი.... 3D გადაარჩენს მსოფლიოს" ეს უკვე აშკარა რეკლამა იქნება და ამ გარეკლამებული სიუჟეტების ყურებას ისეც წმინდა რეკლამების ყურება მირჩევნია - მეცოდინება მაინც რომ არავინ არაფერს მატყუებს.

მგონი იმდენად აშენებული ქვეყანაში ვცხოვრობთ რომ სხვა საჭირ-ბოროტი არაფერი ხდება და მალე დაიწყებენ სიუჟეტების კეთებას თემაზე " ვინ როგორ მიდის მეზობლის ბიჭის ქორწილში" ან "შორეული ახლობლის ორმოცზე თევზი ქინძმარში ვარგოდა თუ არა?"

არადა სულ ცოტათი მაინც რომ მინდოდეს მაღალ საზოგადოებაში ფეხის შედგმა ასეთი სიუჟეტის ნახვის შემდეგ აუცილებლად უნდა დამევიწყებინა ის ფაქტი, რომ ჩინეთის მეტეოროლოგიური პროგნოზი უფრო მეტად მაინტერესებს ვიდრე ეს ფილმი, გადამედო ორი თვის წინ დაგეგმილი გამოფენა და პრემიერისთვის მზადებას შევდგომოდი.

• კაბა - რა თქმა უნდა თეთრი - აბა დრეს-კოდს ხომ ვერ დავარღვევ, ისე კარგი იქნებოდა თუ ამ თეთრ კაბას ოთხივე კუთხით ჯვრები ეხატებოდა რადგან არაფერია დღეს ისე მოდური, როგორც პატრიოტიზმი.

• ვარცხნილობაც საჭიროა არა? თმაში აუცილებლად მექნებოდა ჩაბნეული ვარდი - ხომ ვთქვი პატრიოტიზმი აქტუალურია მეთქი. "თბილისი Live"-სთვის მიცემულ ექსკლუზიურ ინტერვიუში აუცილებლად აღვნიშნავდი რომ ეს ექსკლუზიური ვარდი იმ ვარდთაგანია რომელიც ექსკლუზიურად ამ პრემიერისთვის ჰოლანდიიდან ჩამოიტანეს ექსკლუზიურად ჩემი თმისთვის."

სიტყვა "ექსკლუზიური" მოდური რამეა შავი ხელჩანთასავითაა, ყველაფერს უხდება.

• ფეხსაცმელი? ნუ რა თქმა უნდა ვერცხლისფერი, რადგან ის ჰარმონიში მოსულიყო იმ ვერცხლისფერ გლამურულ ხალიჩასთან რომელსაც ექსკლუზიურად ამ დღისთვის და ექსკლუზიურად ჩვენთვის აგებს "ამირანი".

ხოლო ამ ვერცხლისფერი ფეხსაცმლის ლანჩები აუცილებლად უნდა ყოფილიყო წითელი, რადგან ეს იქნებოდა საუკეთესო მინიშნება იმაზე, რომ ჩემი ფეხსაცმლის ლანჩები მხოლოდ წითელ ხალიჩაზე იმსახურებს დგომას.

აი ხომ გითხარით სულ არ ვარ გარკევული ასეთ ბულვარულ ამბებში. ამიტომ დაზუსტებით არ ვიცი დღეს თბილისში ასეთ ღონისძიებებზე მისვლა პარტნიორთან ერთად უფრო მოდურია თუ უ.

თუმცა გვერდით აუცილებლად მეყოლებოდა

• პარტნიორი მამაკაცი მაინც ყოველი შემთხვევისთვის რომელიც მთელი დროის განმავლობაში იწუწუნებდა იმაზე რომ ყველა ნორმალური ადამიანი ახლა დაკავებულია ფეხბურთით. ჟურნალისტის პროვოკაციულ შეკითხვაზე " რა ბრენდი გმოსავთ? " უხერხულად შეიშმუშნებოდა და დაძაბული გადმომხედავდა. მე კი ვითომ აქ არაფერი მომხიბვლელი ღიმილით დავიწყუებდი ცნობილი კუწიურეების სახელების რახა-რუხს რა თქმა უნდა ეტიკეტის ჩვენებით, აბა ისე როგორ? "

მე თუ მკითხვათ, საკმაოდ სახალისო იქნებოდა.
რა ცუდია რომ ჩინეთის მეტეოროლოგიური პროგნოზი უფრო მეტად მაინტერესებს ვიდრე ეს ფილმი
და არც ვერცხლისფერი ფეხსაცმელი მაქვს წითელი ლანჩებით.