ბარათაშვილის ახალი ლექსი აღმოუჩენიათ - იცოდით?!

სამწუხაროა, რომ ფორუმის კითხვას თავი დავანებე, თურმე როგორი სამუზე პოსტები ინახება მის წიაღში.
ზურამ დალინკა თემა, რომელსაც შემდეგი შინაარსი აქვს:

" ვარ მეათე კლასში და ვსწავლობ, ლექსს.სახელად ქვია კარი მეორე...
ლექსი არის აღა-მახმად-ხანის გამოლაშქრებაზე საქართველოს წინააღმდეგ, და ერკლე მეორის ფიქრები...

აი ასე იწყება:

მორბის არაგვი არაგვიანი
თან მოსძახიან მთანი ტყიანი
და შეუპოვრად მოუთამაშებს
გარემო თვისსა ატეხილს ჭალებს

ამ მეორე კარის თანამედროვე ქართული თარგმანი (შინაარსი)იქნებ ვინმემ იცოდეთ? ან ლინკი მომცეთ...თუ არ გაქვთ და არ დაიზარებთ დაგიწერთ ამ რამოდენიმე სტროფს და იქნებ ამის შინაარსი მითხრათ?"

"ნუ ნერვიულობთ, ხუმრობს უბრალოდ ვიღაცო!" - გვამშვიდებდნენ ოპტიმისტები.
მართლაც და...
მე რომ სკოლაში ვსწავლობდი, იქ ისეთებიც იყვნენ ოთხშაბათს კვირისგან ვერ არჩევდნენ და დღევანდელ თაობას ლექსის პოემისგან და "ბედი ქართლისა" კარი მეორესგან გარჩევა რომ უჭირდე,ს, რა სანერვიულოა ვითომ ეს?

თუმცა, ბლოგერებს ფულს სწორედეაც რომ ნერვიულობაში გვიხდიან და მეც ამ თემით ერთობ აღშფოთებული უმორჩილესად ვთხოვ განათლების სამინისტროს უმოკლეს ვადებში და კვალიფიციური კადრების გამოყენებით დაიწყოს ბარათაშვილის თარგმნა ინგლისურ ენაზე. რადგან იქნება იმ ოკეანის გაღმიდან ჩამოუსლმა (სათვალავიც კი ამერია რამდენმა) პედაგოგმა მაინც შეაგნებინონ ჩვენს ბავშვებს ვინ იყო და რას ითხოვდა ბარათაშვილი.

ან ბოლო-ბოლო თარგმნეთ ეს ბარათაშვილი ქართულ ენაზე - როდემდე უნდა ვტანჯოთ ჩვენი ბავშვები?

ბავშვი რა შუაშია საერთოდ?
მოგეხსენებათ სასერთიფიკატო გამოცდა 10 000 მასწავლებლიდან 1147-მა ჩააბარა
და რა ქნას ბავშვმა თუ მას პედაგოგაგდ მაინცდამაინც სწორედ იმ 8853-დან შეხვდა?

ხომ იცით, მშობლებს და პედაგოგებს არ ირჩევენ-ო.

თუმცა ჩვენ ამ ბოლო დროს ისეთი ცინცხალი რეფორმები გავატარეთ, რომ არათუ მშობელს და მასწავლებლს, არამედ მალე მამული, ენა და სარწმუნოებასაც კი ავირჩევთ - თან ისევე სწრაფად და მარტივად, როგორც ბანკომატთან ენას, ფეისბუქზე სარწმუნოებას, მშობლიურ ქალაქსა და ეროვნებას :))


P.s.
"თქვენ კი ამბობთ ვიღუპებითო.
რაღა დროსია?!
კარგა ხნის დაღუპულები ვართ უკვე.
დიდხნას ვეცემოდით და დაცემას დაცემამდე შევეჩვიეთ."
ოთარ ჭილაძე
1992წ.