"53 წამში აქედან მივდივააარ!!!" და სხვა პათოლოგიათა შესახებ

"წასვლა გამიგია, მაგრამ პოეტურად"

/გ. საჯაია/
"წასვლა ქართველებისთვის ისტორიული პრობლემაა"
/სიმბოლისტი ისტორიკოსი/

ქაღთველები ისევ ევროპისა და აზიის გასაყარზე იყვნენ და კაცობრიობას განდიდების ვირუსი აქვს შეყრილი.ზუსტად არავინ იცის, მაგრამ სავარაუდოდ ეს ვირუსი სწორედ იმ ვაშლიდან შეეყარა პირველყოფილი ცოდვის სიტკბოთი რომ ჩაკბიჩა.

• იმ პირველ ადამიანებსაც , ალბათ სანამ ედემიდან სამუდამოდ აუკრავდნენ გუდა-ნაბადს სურვილი გაუჩნდებოდათ ფეისბუქზე გაესტატუსებინათ - " ყველაფერი მოგვბეზრდა, წავედით ედემიდან. " და ალბათ როგორ დასწყდებოდათ გული არავინ რომ არ დაახევდათ კალთებს ხვეწნით : დარჩით, დარჩითო :)

• ჰიტლერიც საწამლავის დალევამდე 3 წუთით ადრე დაწერდა - " წავედი ახლა მე, Mein Kampf დასრულდაო. " რასაც მსოფლიო მოსახლეობის უმრავლესობა დაალაიქებდა, უმცირესობა კი დაკომენტებდა: - " არ ქნა მაგი მაინ ფიურერო. :)"

• და ავთანდილიც ისე როგორ გაბედავდა არაბეთიდან ფეხის გადგმას როსტევანის კედელზე რომ არ მიეპოსტა "ჰე მეფეო, გავიპარე ძებნად ჩემგან საძებრისად"- ო (ამ "ძებნად ჩემგან საძებრისად"-ის მერე სავარაუდოდ ტარიელს დათაგავდა, თუმცა ეს უკვე სხვა ისტორიაა)

ვაშლი

კაცობრიობას განდიდების ვირუსი აქვს შეყრილი. თან უკვე დიდი ხანია, ამიტომ ბევრს ხშირად ჰქონია რომ მზე დილით მხოლოდ მათთვის ამოდის, დედამიწა მხოლოდ მათ გამო ბრუნავს და მხოლოდ და მხოლოდ მათ გამოა დარეგისტრირებული ფეისბუქზე, ფორუმებზე და სხვა საიტებზე მილიონობით ადამიანი. და ერთხელაც მას ( ვირუსით შეპრყრობილს) უცაბედად რომ მოელანდოს რამე და უკუღმად ეჩვენოს ბედის წაღმა ტრიალი, ტვინი და მაუსი გადაუბრუნდეს და ფბ-დან , ფორუმიდან, ან ღმერთო ყველა დაგვიფარე და საერთოდ ინტერნეტიდან წასვლა მოუნდეს ეს კაცობრიობისთვის იმდენად დიდი შოკი იქნება რომ მძვინვარე ეკონომიკურ კრიზისსაც გადაავიწყებს და მოსალოდნელ, უკვე მცხეთამდე მოსულ 2012 წელსაც.

ამიტომაც არის რომ როდესაც ვინმეს დეპრესიის მომდევნო შეტევა მოუვლის და გაახსენდება რომ ის არავის უყვარს, იწყება:

• პოსტები, სტატუსები, მსგავსი შინაარსით: ბლოგი უნდა წავშალო, აქედან უნდა წავიდე, მივდივარ მშვიდობით, არ მეძებოთ, თავს ვიკლავ, სამუდამოდ მივდივარ, მივდივარ, მივდივარ და თქვენ დიდხანს აპირებთ ამ წუმპეში ცხოვრებას?

• უპრიანი იქნებოდა დეპრესიისა და შეიზოფრენიის ყოველ მეათე გამოვლენისას ვინმეს დაეპოსტა: " იმის იქით წასულხარო" მაგრამ ჩვენ ხომ კეთილები ვართ?
• ამიტომაც ამის შემდეგ იწყება ნამდვილი კონკურსი იმის გამოსავლენად, თუ ვინ უფრო გულითადი მეგობარია. და ისინიც ისე ვენებგადახსნილნი ცდილობენ მეგობრის გადარწმუნებას, თითქოს რომელიმე კონკრეტული ადამიანის კონკრეტულ საიტზე ყოფნა - არყოფნა იმდენად მნიშვნელოვანი იყოს ჩვენი სახელმწიფოებრიობისათვის უნებური შიში იპყრობს ყველას ვაიდა ეს ამბავი "ნატოს" ყურამდე მივიდეს და რის ვაი-ვაგლახით მოპოვებული მაპიც კი შორიდან გაგვიხდეს საყურებელიო, ან უარესი და ამ ბუმბერაზი ადამიანის წასვლა ცუკერბერგმა შენიშნოს ხომ სულ პირისაგან მიწისა აღგვის ფეისბუქს, აქაოდა ამისთანა კაცის აქედან გაშვება იქნებოდაო?
• ამ ტრაგი-კომედიის ფინალი კი ისეთივე ადვილად პროგნოზირებადია, როგორიც ლათინო-ამერიკული სერიალის. როგორც ყველა ზღაპარი კეთილი ძმის გამარჯვებით მთავრდება, ყველა ჰოლივუდური ფილმი ჰეფი-ენდით და ყველა სერიალი ბევრი, ბევრი ქორწილით, არც ჩვენი მრავალტანჯული გმირი ტოვებს ფორუმს, ფეისბუქს, გაგიკვირდებათ და არც თავს იკლავს და არც ბლოგს ხურავს. მოკლედ როგორც წინაპარნი იტყოდნენ: "წავედი დაწერილი ბევრი მინახავს და ნამდვილად წასული კი ჯერ არავინ შემხვედრიაო"

• ბევრი რომ არ გავაგრძელო ყველაფერი ეს იმას მაგონებს სტუმარი კარისკენ რომ იწევს, და მასპინძელი კალთებს აგლეჯს ცოტა ხნით კიდევ დარჩიო. ამდენი ხვეწნით თავმოყვარეობა დაკმაყოფილებელი სტუმარიც არხეინად უბრუნდება სათამადო ადგილს: " ჯანდაბას თქვენი თავი ცოტას კიდევ დავრჩებიო."

რას გეტყვით იცით ჩემო მეგობრებო?

თუ მსოფლიო ისტორიას გადავავლებთ თვალს, დავინახავთ რომ ისეთი ადამიანები წასულან, ნახევარ ფეისბუქს და მთელ ბლოგოსფეროს რომ უდრიდნენ ერთად აღებულს, თან გაგიკვირდებათ და დიდი ბლოგინგიდან ან მრავალრიცხოვანი ფეისბუქიდან კი არა, ზოგადად ამ ქვეყნიდან წასულან და უკან არ მიჰყოლია მაინც არავინ. კაცობრიობამ რაღაცნაირად შეძლო თავი ხელში აეყვანა, ხელი ხელისთვის ჩაეჭიდა და ეს მძიმე დანაკარგი გადაეტანა. ჰოდა ერთი- ორი ბლოგის დაკარგვასაც რამენაირად შევეგუებით რუსთაველის დამკარგავი ერი.

ასე რომ სანამ დეპრესიის მორიგი შემოტევისგან კედლებზე სიარულს და ფეისბუქის კედლებზე ისტერიულ პოსტვას დაიწყებდეთ, გახსოვდეთ! რომ არც თქვენ ხართ დიდი ფარაონი და არც ჩვენ გვყავს ეგვიპტელი მონები სხვა სამყაროში გადაბარგებულს თან რომ მოგაყოლოთ.

აბა, რა იქნება თქვენი ბოლო სტატუსი?!

P.s. და მაინც ყველაზე უხვლაიქიანი სტატუსი "მე წავედი სახლში" 2003 წლის 23 ნოემბერს გამოქვეყნდებოდა. :)