რა დაემართა პეპის?! ანუ ამბავი "ცუდ" კაცებზე

"ქალები მუდამ იკარგებიან, მათ არავინ ეძებს""''

• 'ბაკურ სულაკაურმა'' რა ჰქმნა.... 

ოქტომბრის ერთ თბილ საღამოს როცა ქართული ბლოგოსფერო ლუარსაბივით გვარიანად ტახტზე გაშოტილიყო და საკუთარი  საზაფხულო თავგადასავლებითა და ნარუჯით კმაყოფილი ერთი ტახტიდან მეორეზე (ანუ ზაფხულიდან შემოდგომაზე) აპირებდა გადაგორებას ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობამ მათ ერთი წიგნის წაკითხვა და მასზე რეცენზიის დაწერა შესთავაზა.

მართალია საყოველთაო ბესცელერები არ მიყვარს, მაგრამ ბავშვობიდან ვოცნებობდი, რომ რამენაირად და რაიმე მიზეზით ყველა ერთი წიგნის გარშემო  გაერთიანებულიყო, ქუჩებში, პარკებში, გაჩერებებზე ყველას ერთ წიგნში თავჩარგულს ევლო და მიუხედავად იმისა რომ ასეთ მდგომარეობაში ქუჩაში ჩემს გარდა არავინ მინახავს შინაგანად  მაინც ვგრძნობდი რომ ბავშვობის ოცნება ამიხდა და "ბაკურ სულაკაურ"-მაც მოახერხა თუნდაც ბლოგერთა მცირე ნაწილის კარცერ-ლუქსში ჩასმა. 

• სტიგ ლარსონმა რა ჰქმნა....

 წიგნს "გოგონა დრაკონის ტატუთი" ქვია, მაგრამ მე რომ ეს წიგნი დამეწერა მას უთუოდ "ნაბიჭვარ კაცებს" დავარქმევდი. თუმცა თუ გავიხსენებთ,  რომ წიგნის ორიგინალური სახელი "ქალთმოძულე კაცებია" ესენი კი დაახლოებით სინომიმებია ჩავთვალოთ რომ მე და ავტორი სათაურზე შევთანხმდით. მართალია მეც არ ვიზიარებ ორიგინალური სათაურის შეცვლას და ახლანდელ სათაურს წიგნს ვერაფრით ვუკავშირებ,  თუმცა სათაურზე ბევრი ლაპარაკი მაინც არ მინდა, ეს ძირითადად მათი პრიორიტეტია ვისაც წიგნი არ წაუკითხავს.

• წიგნმა რა ჰქმნა..... ანუ შეგრძნებები და უკუჩვენებები წიგნის კითხვისას

რადგან ყველაზე მნიშვნელოვან მომენტს მივადექით, მივყვეთ ქრონოლოგიურად.

• პირველი ემოცია რომელიც წიგნის კითხვის დაწყებისას გიჩნდებათ პოეტურად შესაძლოა ასე გამოისახოს "კამეჩი წევს და იცოხნის" თუ ოდნავ უფრო პოეტური იქნებით შესაძლოა სადღაც ორღობეში გახერგილი კამეჩიც დაინახოთ, რომელსაც არსად ეჩქარება. მაგრამ თუ მოთმინებით სიმშვიდის მოპოვების თეორიის მომხრე ხართ და კითხვას განაგრძობთ აუცილებლად იგრძნობთ თუ როგორ გწვდებათ სტიგი თმაში  და როგორ შეგათრევთ პატარა, ბურუსით მოცულ კუნძულზე, სადაც ყველაფერი შეიძლება მოხდეს..
• წიგნის წაკითხვისას აუცილებლად იგრძნობთ გულისრევის შეგრძნებას, ამას შესაძლოა თან დაერთოს შიშიც, თან ისეთი რომ საკუთარმა მესიჯის ხმამაც გაგიხეთქოთ გული.
• დაფიქრდებით თქვენი  კომპიუტერის უსაფრთხოებაზე. იფიქრებთ ნეტა მე რომ მოვკვდე ჩემს ბლოგს თუ გადაავლებს ვინმე თვალსო და ძველ ფოტოებსაც გაათმაგებული ყურადღებით დაუწყებთ თვალიერებას. ისინი ხომ შესაძლოა უამრავ საიდუმლოს ინახავდნენ...   
• შეგექმნებათ შთაბეჭედილება თითქოს დეტექტიურ სერიალს უყურებთ "მედიუმის" "აპოკალიფსისა" და "წმინდა ინგლისური მკვლელობების სტილში. 
• თუ ბავშვობაში ძილის წინ ასტრიდ ლინდგრენის კითხვა გიყვარდათ შეუძლებელია მის მთავარ გმირებში პეპი გრძელიწინდა და კალე ბლუმკვისტი არ შეიცნოთ. მერე რა რომ ცოტა გაიზარდნენ, ცოტა შეიცვალნენ, გადავხედნენ...ბავშვობაში ყველანი უკეთესები ვიყავით. 
• აუცილებლად გაგაღიზიანებთ წიგნში ჩართული უამრავი ეკონომიკური ბლა ბლა, თუ რა თქმა უნდა ყოველ დღე საათობით არ უსმენთ  და კითხულობთ უამრავ უაზრობას, საიდანაც მხოლოდ ორი სიტყვაა მნიშვნელოვანი.
• თქვენი არ ვიცი, მაგრამ მე პირადად სასიამოვნოდ გავოცდი თუ რა მაღალ დონეზე დგას შევედეთში ჟურნალისტიკა. ჟურნალისტის მიერ დაწერილმა ერთმა სტატიამ შესაძლოა საერთოდ შეცვალოს მთლიანი ეკონომიკური მდგომარეობა ქვეყანაში. მტკიცებულებების გარეშე დაწერილი სტატიის გამო კი ჟურნალისტის შემდგომი გაჩერება  ციხეა, თან ისე რომ არავინ იწყებს ღაწვების ხოკვას სიტყვებით "თავისუფალ მედიას ებრძვიააააან" .

•  ლისბეთ სალანდერმა რა ჰქმნა... 

  ლისბეთ სალანდერი თინეიჯერების გულებში  მყუდრო ბინას მოიწყობდა,  დარწმუნებული ვარ მათი დიდი ნაწილი ისე არ შეწვებოდა საწოლში ღმერთისთვის რომ არ ეთხოვა ლისბეთისნაირი მაქციეო. ბოდიშს გიხდით, მაგრამ ვფიქრობ თქვენი კერპი  ნამდვილად აუტანელია. იმდენად აუტანელი რომ ვწუხვარ ჩემი მხიარული და საყვარელი პეპი ასეთ აუტანელ იდიოტად რომ იქცა. წიგნის ბოლომდე წარმატებით მაღიზიანებდა.

• რისი ქნა (თქმა) სურდა ლარსონს.

 როგორც წესი წიგნები "წავალ რამე კარგ წიგნს დავწერ"–ით არ იწერება და მას ყოველთვის აქვს იდეა, მიზანი და მესიჯი. ავტორი რომელიც 14 წლის ასაკში გოგონას სახელად ლისბეთის გაუპატიურებას შესწრებია ალბათ მთელი ცხოვრება გასდევდა ეს და ამ წიგნის დაწერით ალბათ სურდა და სჯეროდა კიდეც რომ სამყარო  თუ არა  შევდეთი მაინც უკეთესობისკენ შეიცვლებოდა. ფრაზით " ქალები მუდამ იკარგებიან, მათ არავინ ეძებს" სტიგმა  ორი მთავარი მესიჯი გაუშვა.ერთი მამაკაცებისთვის ტექსტით:" მოძებნეთ და მოუფთხილდით თქვენ ქალებს" მეორე ქალებისთვის ტექსტით: " ნუ იქნებით დაბნეული ბატები.."

• სიზარმაცემ რა ჰქმნა ....  ანუ რას დააკლდით წაუკითხველობით

ვერ მოგატყუებთ და ვერ გეტყვით რომ ამ წიგნის წაუკითხველობით მთავარ ლიტერატურულ თამაშს დააკლდით, თუმცა ერთი მსუყე, ოდნავ გულისამრევი და შემზარავად მართალი ისტორია ქალთმოძულე კაცებზე კი ნამდვილად გამოტოვეთ. ამასთან თხრობის  ყველაზე ადამიანურ მანერასაც დააკლდით, ის რაც ყველაზე მეტად მომეწონა -  სტიგი უაღრესად ადამიანურად წერს - არაფერს აჭარბებს და ალამაზებს. ყველის სენდვიჩებსა და ყავაზე მისაყოლებელი წიგნია, რომლის წაკითხვაც იმ პატარა კუნძულზე ყოფნას მოგანდომებთ, სადაც ყველაფერი შესაძლოა მოხდეს და  მგონია რომ იმ კუნძულზე მოხვედრა ყველა ჩვენგანს  უნატრია, თუნდაც ბავშვობაში "მისი " წიგნების წაკითხვის დროს.

არ წაიკითხოთ - სპოილერი

 არ მინდა ვინმეს გულცივი ვეგონო, ამიტომ გეტყვით რომ წიგნის ფინალმა მეც დამანაღვლიანა. თუმცა ესეც  პროგნოზირებადი იყო და ეხმაურებოდა წიგნის  მთავარ მესიჯს -"თქვე ნაბიჭვარო კაცებო!"

ანდა ვის რატომ ეგონა რომ ისინი ერთად იქნებოდნენ?

ვინმე ვინმეს რამეს შეჰპირდა?


P.s. თუ მოგეწონათა პოსტი  დაალაიქეთ "ბაკურ სულაკაურის " გამომცემლობის გვერდი და შემდეგ ჩემი პოსტი, ნინო ბექაური. თუ არ მოგეწონათ მაინც დაალაიქეთ, ეს სტიმულს მომცემს :)))