შეგნება დიდხანს მოდიოდა.. ბოლოს, როგორც იქნა, ტვინის ყველაზე ფაქიზ წერტილამდეც კი დაჯდა, რომ, ... ყველაფერი დამთავრდა.
თოვლი არც ისე ძალიან უხდებოდა ქალაქს, მიუხედავად ამისა მაინც თავაუწევლად თოვდა.
და მაშინ მიხვდა, რომ ბევრი რამ, რაც არც ისე ძალიან უხდება ცხოვრებას, მაინც ხდება ხოლმე. უბრალოდ კანონზომიერებაა ასეთი, რომელიც არასდროს იცვლება.
თუმცა ამას ადრეც ხვდებოდა, მაგრამ ახლა ეს შეგნება ტვინის იმ ხვეულებსაც მისწვდა ჯერ კიდევ ბავშვურ სისულელეებზე რომ აგებდნენ პასუხს.
ისეთ ადგილას მოუნდა ყოფნა, სადაც არასდროს თოვდა.
მაინც როდის მიჭრიალდებოდა ავტობუსი გაზაფხულამდე?
 |
| ფოტოს გადაღებისას მასში დიდი აზრი არ ჩაგვიდია, თუმცა ამ კონკრეტულ შემთხვევას უხდება |
"ნუ წახვალ ისე,
ОтветитьУдалитьდატოვე კვალი =)" - ძალიანაც კარგად დაემთხვა შენს პოსტს :)
ჯერ თოვით იჯეროს გული. გაზაფხულამდე კი ერთი ხუთი, გაზაფხულსდანეტრებული პოსტის გაჩერების მერე მივალთ !