მამაო, შეიწყალე ბებიაჩემი აგრიფინე.

ბლენა

   

    ბებიაჩემი აგრიფინე საოცრად მორწმუნე ქალი იყო, თუმცა როგორც ყველა სოფელში მცხოვრებ ბებიას, იმასაც განსაკუთრებული და მხოლოდ მისთვის დამახასიათებელი თვისებები ჰქონდა. "არაფერი მწამს ქალაქურიო!"  - იძახდა დღეში სამჯერ მამაო ჩვენოსავით და ღმერთისთვის დასანთებ სანთელსაც საკუთარი ხელით ამზადებდა.

   ბებიაჩემი აგრიფინე, მართალია საოცრად მორწმუმენ ქალი იყო, თუმცა დიდი განათლებით მაინც ვერ დაიკვეხნიდა, მის დროს არც ფეისბუქი არსებობდა, არც ბლოგი და სოც. მედია.   ასე რომ ერთ მყუდრო სოფელში ჩაკეტილი,  დიდი რუდუნებით რომ გამოჰყავდა ღმერთვისთვის დასანთელი სანთელი, ალბათ ვერც კი წარმოიდგენდა ასეთ დიდ ცოდვას თუ ჩადიოდა. მას ხომ  ამ სანთლის არც დამზადების და   არც დანთების არანაირი ლიცენზია არ გააჩნდა.  თუმცა ლიცენზია აბა საიდან ექნებოდა?! ბებიაჩემ აგრიფინეს ღმერთი ჯერ კიდევ მაშინ სწამდა, როცა არც აღნიშნული ლიცენზიის გამცემი საპატრიარქო არსებობდა და არც მისი არსებობა-არარსებობის შემმოწმებელი "ანაფორიანნი". არც ასეთი სულგრძელი მღვდელი ასულა მასთან სოფელში მისთვის ღვთის ნება რომ ეუწყებინა:
     - "ქალო, შენი ასეთი საქციელი ღმერთს არ მოეწონებაო..."

   "არ ცოდნა არ ცოდვააო!" - მართალია ბებიაჩემი აგრიფინე ამ ანდაზას დიდად არ ეთანხმებოდა, მაგრამ ჩვენ როგორც განათლებული,   პროგრესული და ფეისბუქნანახი  თაობა ვიყოთ უფრო შემწყნარებელნი,  ასე რომ მამაო, გთხოვ შეიწყალე ბებიაჩემი აგრიფინე. !!!


პოსტი ეძღვნება პაატა შამუგიას პოსტს "მღვდელო, თქვი არა!"


ვიდეოს ლინკი