პოკერი გუშინ, დღეს... ყოველთვის

 1. გუშინ

    გაივლის კიდევ რამდენიმე წელი და ლისის ტბაზე ამავალი მე იმ ბედნიერ დღეს გავიხსენებ,  როცა მამამ პირველად პოკერის სათამაშოდ   წამიყვანა. თუმცა ბედნიერს ამ დღეს იმ მომენტში ვერ უწოდებდით. 

   ჩვენ ყველას გვინახავს (ფილმებში) გაჩახაჩახებული უსაათო, უფანჯრო კაზინოები თავისი მომღიმარი დილერებით, აზარტული მოთამაშეებით, მათ უკან შეკრებული ლამაზ დეკოლტიანი ქალებით  და ერთ გუნდად შეკრული რაღაც საოცარი მხიარულებით. 

"იმ კაზინოში" კი  (რომელიც როგორც ვიცი აღარც  არსებობს)  იყო სიგარეტის მძიმე ნისლი -  აი ისეთი ზედაზენზე რომ წვება შემოდგომობით, შემზარავი სიჩუმე, მოძველბიჭო დილერები, მოთამაშეები -  არანაირ აზარტს რომ არ ამჟღავდნენ, თუმცა ნერვოზის ყველა ნიშანი სახეზე ეწერათ და საკმაოდ მკაცრი  აკრძალვები  - მაგიდასთან ზუსტად აღარ მახსოვს რამდენიმე მეტრით არმიახლოების, მოთამაშეებთან არსაუბრის, კონკრეტულ ადგილებში არდადგომის შესახებ. მოკლედ თამაში თუ არ იცოდი სადღაც კუთხეში (ოღონდ მხოლოდ იმ კუთხეში რომელზეც მიგითითებდნენ) უნდა მიგდებულიყავი და გეყურებინა მოთამაშეთა ხელებისათვის. 

    მაშინ გადავწყვიტე რომ პოკერი საკმადო უჟმური თამაში იყო,  რადგან მას სულ მოჟამული და მუდმივად უკმაყოფილოსახიანი ბიძები თამაშობდნენ, ამავე დროს საკმაოდ რთულიც, რადგან იმ ბიძებს თამაშის დროს ისეთი სახეები ჰქონდათ თითქოს მსოფლიო პოლიტიკის საკითხებს წყვეტდნენ. 

   იმ დღის შემდეგ პოკერი მიეწერა იმ სიას, რისი სწავლაც ძალიან გინდა მაგრამ შეუძლებლად მიგაჩნია (მაგალითისთვის იხ. ფრენა) მაგრამ ეს ამბავი ადრე იყო.  რევოლუციამდე....

2.  დღეს

გაივლის კიდევ რამდენიმე წელი და  ლისის ტბაზე ბლოგერთა პოკერის ტურნირზე მოხვედრილი მე დავრწმუნდები რომ ფრენა არც თუ ისე რთულია, მთავარი კი გარემოა სადაც ამ ფრენას ისწავლი. აჭარაბეთმა ბლოგერებისთვის ლისის ტბაზე პოკერის ტურნირი მოაწყო, სადაც მისულ პოკერის მცოდნე  ბლოგერებს საკმაოდ სასიამოვნო გარემო დახვდათ, პოკერის არმცოდნეებს კი უფრო სასიამოვნო.

ზოგჯერ მაყურებლის როლში ყოფნა არც ისე ცუდია

 ასევე არ დაგვზარდენენ და თავად იღეს  იმდენად რთული მისიის შესრულება როგორიც არის ჩვენი პოკერის წესებში გათვითცნობიერებულობა. ტრენინგის შემდეგ ყველამ უკეთ ვიცოდiთ პოკერი მეთქი ვერ ვიტყვი თუმცა იმას კი ნამდვილად მივხვდით რომ ცხოვრება პოკერის თამაშს გავს - მთავარია ხელსაყრელი კომბინაცია.

3. ხვალ

რევოლუციის შემდეგ აქ იმდენი რამე შეიცვალ ლისის ტბიდან რომ ვბრუნდებოდი გულში გადავწყვიტე აუცილებლად უნდა ვეწვიო აჭარაბეთს მეთქი. ვინც იცის და იქნებ კაზინოებიც შეიცვალა საქართელოში და იმათ დაემსგავსა ჰოლივუდურ ფილმებში რომ იღებენ ხოლმე.