დროა? - იქნებ გეცლიათ მუშაობა

    
ერთი კვირის წინ გამოქვეყნდა ქალბატონ ანა სამადაშვილი-კორძაიას პოსტი "დროა!" სადაც ქალბატონი ანა (როგორც მე გავიგე) მწუხარებას გამოთქვამს იმის გამო,  რომ ახალგაზრდებს დრო აღარ რჩებათ საქართველოს ტყე-ღრეში სახეტიალოდ,  რადგან მთელი მათი დრო მუშაობას ხმარდება. თურმე ნუ იტყვით და ახალგაზრდები მუშაობენ. აღმაშფოთებელია. 

     თუმცა აღმაშფოთებელი ის უფროა, რომ ჩემმა ძალიან ბევრმა  ფეისბუქ მეგობარმა  სასოწარკვეთილი  გოდება მორთო:  მართლაც და  რა გვინდა რას ვართ გამოკეტილი ამ სამსახურებში, რატომ ერთ დღესაც ყველაფერს არ მივაფურთხებთ და მთა-ტყის დასალაშქრად ველად არ გავიჭრებითო? მე რომ  მეგონა  რაღაცნაირად გამოვძვერით იმ სტერეოტიპიდან მუშაობა რომ ტეხავს, და ყველა ერთად დავადექით გზას ევროპისკენ სადაც მუშაობა დიახაც მოსაწონი საქციელია,  სადაც ახალგაზრდები იმავე პახოდებში მშობლების ხარჯზე არ დადიან  და სადაც  მშობლები (ქართველთა მსგავსად)  არ იძახიან ფარაზას "სტუდენტს რა უნდა სამსახურში?"-ო  თურმე სად ხარ? სხედან და ცრემლებს აღვარღვარებენ რატომ ყველაფერს არ მივაფურთხებთ და გიგანტური პეპლების გადაფრენის სანახავად არ გავიქცევითო? არადა,  არ ვიცი როგორ იყო ქალბატონი ანას დროს,  ჩვენ დროს კი პეპლების გადაფრენის სანახავად კი არა,  უფულოდ მცხეთამდეც ვერ ჩააღწევ. ფული კი მუშაობით მოდის, ყოველ შემთხვევაში მე ასე მასწავლეს,  რადგან როცა დავიბადე ბაბუა არ დამხვედრია გაძეძგილი მუთაქებით ხელში. 

ასე რომ, ჩემს თაობას ახლა მუშაობა თუ უწევს საკუთარი თავის რეალიზებისთვის უწევს და არა იმიტომ ძალიან რომ ეხალისება რეჟიმში ყოფნა ან პეპლების გადაფრენის სანახავად არ უნდა წასვლა. და არ მგონია ახალი თაობა მაინცდამაინც წელში წყდებოდეს  მუშაობით, მაგრამ  ეს თუ მართლა ასეა, შესაძლოა  იმიტომაც რომ ძველმა თაობამ ზედმეტად ბევრი იარა პეპელების გადაფრენის სანახავად.

თორემ  ისე გამოდის თითქოს ყოველმხრივ უზრუნველყოფილი ცხოვრება იყოს, ჩვენ კი ყველაფერ ამაზე  პრინციპულად  ვამბობდეთ  უარს. არა მაინდამაინც ოფისში უნდა ვისხდეთ  და ნერვიულად ვუყროთ როგორ მიიწევს საათი 9-დან 6-მდეო. 

"ჩვენს ასაკში რაღა იქნებაო, " - კითხულობს ქალბატონი ანა. არ ვიცი თქვენს ასაკში რა იქნება , მაგრამ დღეს ისეთი დროა სამსახური ჩვენს  ასაკში თუ არ დავიწყთ,  თქვენს ასაკში სამსახურზე ფიქრიც კი მკრეხელობად ჩაგვეთვლება, თქვენს ასაკში შეიძლება სამსახურებიდანაც გამოგვყარონ  სტანდარტში ვეღარ ჯდებითო. ახლა ასეა და მერე როგორ იქნება არ ვიცი.

P.s. თხოვნა იქნება ნუ გაგვრიყავთ ჩვენ,  დილის 9 საათზე გახამებული ტანსაცმლით სამსახურისკენ მიმავალ ახალგაზრდებს.  ჩვენც თქვენი საზოგადეობის ნაწილი ვართ და ხშირ შემთხვევაში თქვენი კომფორტისთვის ვმუშაობთ, კიდევ იმისთვის ჩვენმა შვილებმა უფრო მეტი რომ იბორიალონ საქართველოში. +)