ერთ სისხლ, ერთ ხორც, ერთ ექაუნთ

ამბავი, რომელსაც ახლა წაიკითხავთ ნამდვილია.

სამწუხაროდ...

დღეს შეიქმნა ახალი ოჯახი,

ახალი კერა და

ახალი ექაუნთი 

ჩვენი დროის თამადა. 

• პროლოგი

ყველაფერი 2 წლის წინ დაიწყო,  როდესაც ფეისბუქში 30 კაციან ჯგუფში აღმოვჩნდი, რომელიც კლასელებს შეკრებისკენ მოგვიწოდებდა. ჯგუფში ყველაზე  მეტ ყურადღებას იქცევდა ექაუნთი    " თაკო და თემიკო ".   სურათების დათვალიერების შემდეგ გაირკვა რომ ეს გოგო ნამდვილად სწავლობდა ჩემს კლასში, თუმცა ზუსტად მახსოვს რომ სკოლის დამთავრებამდე მას  "თამო" ერქვა, ნუ ზოგჯერ თაკოსაც ვეძახდით, მაგრამ თემიკო გეფიცებით ხუმრობითაც კი არ გვიკადრებია მისთვის. როგორც შემდგომ გაირკვა,  თემიკო ქმარი იყო, ეს კი  მათი საერთო ექაუნთი, რომლის საშუალებითაც ამგვარ  კომენტარებს  ტოვებდნენ:  ჩვენ გვიხარია, ჩვენ მიგვაჩნია, ჩვენ მოვალთ, ჩვენც მოგვენატრეთ.  ახლა ამგვარი ამბავი არავის უკვირს. ფეისბუქი სავსეა: ლიკუშა და ნიკუშებით, ლამზირა და ჯონდოებით, ტრისტან და იზოლდებით, მაგრამ ორი წლის წინ ეს ამბავი იმდენად  გამიკვირდა,  გადავწყვიტე ყველა საქმე მიმეტოვებინდა და შეკრებაზე წავსულიყავი.  მისია  დიდი იყო : თემიკო უნდა გამეცნო.

• თემიკო

როგორი უნდა იყოს ბიჭი, რომელიც მეუღლესთან საერთო ექაუნთს შექმნის და ყველას საერთო სახელით ესაუბრება?  აზროვნებაში ბარე 20 თემიკო დავხატე, მაგრამ ნანახმა მოლოდინს გადააჭარბა.  თემიკო სადღაც 20 წლის იყო და ჩემთვის რომ ეთხოვათ ის ერთი სიტყვით დაახასიათეო მე ვიტყოდი: "გაუთავებული" ოღონდ ჯასტ უთო გადასმული კი არა? აი თეთრეულს რომ ჩამოხსნი თოკიდან, მერე დანამავ, გაჭიმავ, დაკეცავ, დააგორგოლებ,  გახსნი,  კიდევ გაჭიმავ და ცხელი უთოთი გულდასმით გაუტკიცინებ ნაკეცებს -  აი ეგეთი იყო თემიკო. ვარცხნილობაც ისეთი ჰქონდა თმის თითოეული ღერი მისხალ-მისხალ დალაგებული,  ასე დედები ვარცხნიან ხოლმე შვილებს ოჯახური ფოტოალბომისთვის სურათის გადაღების წინ. რომ შევხედე მაშინვე გავიფიქრე რომ ბანკში მუშაობდა, მაგრამ შევცდი, თემიკო ბანკში არ მუშაობდა.  მისი თანამდებობა  იყო საკმაოდ გრძელი და უამრავი რთულად დასამახსოვრებელი სიტყვისაგან შედგებოდა რომლიდანაც მე მხოლოდ ორის დამახსოვრება შევძელი "დეპარტამენტი" და "კონსულტანტი".  ოდესმე ალბათ დადგება დრო როცა მე თემიკოს ფილოსოფიურ აზრებზეც გიამბობთ მაგრამ მაშინ მათ მოსასმენად არ მეცალა, რადგან მხოლოდ ერთ კითხვაზე მაინტერესებდა პასუხი და სწორედ მაშინ როდესაც ის თავისი უფროსის "დაჩაზე" გატარებული საღამოს შესახებ ყვებოდა, უცერემონიოდ  ვიკითხე:

 " საერთო ექაუნთი რატომ გაქვთ?"

"ჩვენ ხომ ყველაფერი საერთო გვაქვს?!"  - მიპასუხა თემიკომ. მე მარჯვენა წარბი ამექაჩა ზემოთ და წამომცდა:

- "კბილის ჯაგრისიც?"

ვაღიარებ რომ ეს იმდენად არაკორექტულად და უხეშად მომივიდა რომ მეგონა თემიკო  წამოხტებოდა, კიდევ ერთხელ გაგვიმეორებდა ვინ იყო და სად მუშაობდა, ხელს დასტაცებდა თავის ცოლს  და ალბათ ისევ უფროსის "დაჩაზე"  გავარდებოდა.  თუმცა მან ოდნავი აღლევებით  შეისწორა  ჰალსტუჰის კვანძი, მერე კოსტიუმი შეიკრა, მერე გაიხსნა, მერე ისევ შეიკრა, ხელი შეავლო მანჟეტებზე დამაგრებულ ოქროს საკინძებს და თქვა:

-არა რაც ჰიგიენის ნივთებს შეეხებ, არა.

-მიყვარს ჰიგიენა, ის თავისუფლებას გვანიჭებს.

ვთქვი მე და აქ დასრულდა ჩემი და თემიკოს გასაუბრება.

(ფარდა)

• თაკო

თაკო კარგი გოგო იყო. კარგად სწავლობდა, გაკვეთილს ყოველთვის ბოლომდე და გულდასმით კითხულობდა (ფრჩხილებში დაწერილსაც კი) საკონტროლოს არასდროს იწერდა სხვისგან, არც სხვას აწერინებდა, არასდროს რჩებოდა სახლში რვეუელები, წიგნები და პასტა, ისიც ვერ წამოედგინა სხვას როგორ უნდა დარჩენოდა, სწორედ ამიტომ არასდროს არ ჰქონდა ორი პასტა,თმას ყოველთვის გულდასმით ივარცხნიდა და მუდამ თეთრი პერანგით დადიოდა სკოლაში.  მოკლედ იმდენად იდეალური იყო რომ რვეულის ბოლო ფურცელიც კი ყოველთვის სუფთა ჰქონდა. 

ამჯერად ერთი ექაუნთის რაობის ახსნა თაკომ ითავა და ამიხსნა რომ ეს მათ ნდობის შენარჩუნებაში ეხმარება, რომ არ დაემსგავსონ იმ წყვგილებს ერთმანეთის  კომპიუტერებში რომ ჩუმად იქექებიან და ბევრ რამეს უმალავენ ერთმანეთს, აქ ყველაფერი გახსნილია, საერთოა და შესაბამისად ღალატიც გამორცხულიაო.

მე ახლა მარცხენა წარბი ამეწია ზემოთ და ვიკითხე:  ვინმეს ღალატი და სხვებთან მიწერა რომ მოუნდეს  ბუნებრივია ამას საერთო და ოჯახური სიმყუდროვით გაჟღენთილი ექაუნთით არ გააკეთებს, არამედ შექმნის მეორე ექაუნთს და ეს თუ კონტროლდება რამენაირად მეთქი. თაკომ  მხრები აიჩეჩა და მითხრა: არ მესმის ამგვარი რამ რაში უნდა დაგვჭირდესო. არადა გერმანიას მეორე მსოფლიო ომის დაწყება რისთვის დასჭირდა, მაგას მე-8 კლასში ხვდებოდა, ახლა კი ამას ვერ  ხვდება - საოცარია.

• მიშა

მიშა ყველაზე სიმპატიური ბიჭი იყო ჩვენს კლასში, კლასში კი არა მთელ სკოლაში მასზე სიმპატიურ ბიჭს ვერ ნახავდით და ამიტომაც არ იყო გასაკვირი, რომ ყველა თხემით ტერფამდე მასზე იყო შეყვარებული, ამ ყველაში შესაძლოა მეც შევსულიყავი მიშას ჩვენი კლასის ფარდები რომ არ დაეწვა, ბიოლოგიის მასწავლებლის კატა არ დაეხრჩო და სკოლის ფანჯრები კისტის თოფით არ ემსხვრია.  და სწორედ ამ მიშამ რამდენი წლის წინ ზოგს სკოლაში რომ არ უშვებდა, ზოგს კი სკოლის ფანჯრებიდან ყრიდა რესტორნიდან გამოსვლისას ხელი გადამხვია (ისე მეც რომ არ წავექციე და თავადაც რომ არ წაქცეულიყო) და  მითხრა:

 - "რა არის იცი? დემოკრატიულ საზოგადოებაში ყველას აქვს უფლება ჰქონდეს საერთო ექაუნთი"

მივხვდი რომ მიშა მართალი იყო. რა ჩემი საქმე იყო ვინ რას შექმნიდა? მივხვდი რომ მკაცრი ვიყავი თაკოსა და თემიკოსთან და საერთოდ ექაუნთის გამო არ ღირდა ბავშვობის მეგობრების გადაკიდება. თუმცა როგორც აღმოჩნდა თაკო და თემიკო ამგვარად არ ფიქრობდნენ და შეხვედრიდან 2 კვირაში მე აღმოვაჩინე რომ მათ მეგობრებიდან წავუშლივარ.

• ეპილოგი

ეს ამბავი  2 წლის წინ მოხდა და არც არასდროს გავიხსენებდი,  რომ არა ერთი შემთხვევა. საახალწლო ციებ-ცხელების დროს თაკოს კარფურში შევეჩეხე. სიმართლე გითხრათ გულმა რეჩხი მიყო რომ მხოლოდ თაკო დავინახე, თუმცა მალევე გაირკვა,  რომ თემიკოს არაფერი მოსვლოდა.  ის უბრალოდ სახელმწიფო მნიშვნელობის საქმეზე გახლდათ მივლინებთ გამგზავრებული ტოკიოში.

-ჰო მართლა, არ გეწყინოს ფეისბუქიდან რომ წაგშალეთ, თემიკომ გადაწყვიტა ასე- მითხრა თაკომ და გადამკოცნა.

მე კი ვიდექი ძალიან ბედნიერი იმის გამო,  რომ მან თქვა თემიკომ გდაწყვიტა ასე და არა ჩვენ გადავწყვიტეთ ასე,  როგორც ამბობდა ხოლმე. 

ასე რომ პროგრესი სახეზე იყო.