ეს პოსტი ჰექსეს არ დაუწერია

რას ვიფიქრებდი ასე თუ მოხდებოდა?!

უმარტივესი ცხოვრება მქონდა. 

9-დან 6-მდე; 6-დან 12-მდე 12-დან 3-მდე 3-დან 9-მდე..

ჩვეულებრივ წიგნებს ვკითხულობდი სქელ ყდიანს,  ჩვეულებრივ ჩაის ვაღმერთებდი ჟასმინის, ჩვეულებრივ ნამცხვრებს ვუკვეთავდი საყვარელ კაფეებში, შაბათობით ჩვეულებრივ მეძინა  შუა დღემდე   და მერე მომაბეზრებლად დიდხანს ვიფერადებდი ფრჩხილებს და ტუჩებს.. არაჩვეულებრივად. 

ვერ ვიტყვი, რომ ყველაფერი უცებ აირია. ცხოვრებას აქვს ჯადოსნური  უნარი მოგაჩვენოს, თითქოს ყველაფერი ძველებურად გქონდეს, თან შეუმჩნევლად თითო გომბეშო ჩაგიგდოს ოთახში. შენც აგრძელებ ცხოვრებას  ძველებურად,   ერთ დღესაც  კი ამჩნევ რომ  გომბეშოებში ზიხარ, რომელთაგანაც (ზუსტად იცი) რომ არც ერთი არ იქცევა პრინცად..

აი ასე,  ნელ-ნელა,  ნაბიჯ-ნაბიჯ და საფუძვლიანად გართულად ჩემი უმარტივესი ცხოვრება, ახლა ის ყველაზე მეტად კაზინოს მაგონებს. 

ვზივარ და არ ვიცი, როდის თენდება, როდის ღამდება, რომელი საათია,  კვირის რომელი დღე,  წელიწადის რომელი სეზონი.  არ ვიცი და არც აქვს მნიშვნელობა დიდად. ისიც არ ვიცი კიდევ თუ დარჩა სიცოცხლე  ფანჯრებს მიღმა, მითუმეტეს რომ ამ კაზინოს საერთოდ არ აქვს ფანჯრები. იქნებ ყველანი იმსხვერპლა წარღვნამ? ჩვენ კი დავრჩით გადარჩენილნი... თუმცა რა აზრი აქვს ასეთ გადარჩენას? არაფერია ირგვლივ. მხოლოდ მძაფრი კვამლი,  აზარტისგან არეული სახეები და უსასრულობა. 

არადა რამდენი დრო გავიდა.. რამდენი ხანია ღამეულ ისტერიკას არ შევუპყრივარ, ერთი ზარით ლოგინიდან არ წამომიყრია მეგობრები და ისინიც ღამის პერანგებით არ გამოცვენილან  ჩემთან.. რამდენი ხანია იმ სამზარეულოში აღარ დავმსხდარვართ, სადაც ყველა პრობლემა გვარდებოდა, ქრებოდა და  აზრს კარგავდა. ახლა  კი  ნელ-ნელა სიტყვები კარგავენ  აზრს, სიგარეტი  კი - ძველებურ გემოს. 

ჰმ.. რამდენი ხანი გავიდა?

იცით, როდესაც კაზინოში ხართ არ იცით რომელი საათია და უკვე ყველაფერი წააგეთ, ეს ჯერ კიდევ არ არის დასასრული. დასასრული მაშინ დგება როდესაც ხვდებით, რომ  თქვენს წასაყვანად იმ კაზინოში არავინ მოვა - არავინ გააკეთებს თქვენს საქმეს, არავინ გადაიხდის თქვენს ვალებს და ბოლო-ბოლო ვერავინ მოკვდება თქვენს მაგივრად. 

ჩემი მეგობარი ამბობს ბლოგს ასეთი სისულელეებით ნუ ავსებო. უკვე გაგაცანით ჩემი მეგობარი? ის ფსიქოლოგია - დეპრესიას ალკოჰოლით მკურნალობს და  მტკიცედ სწამს, რომ .. კარგით, ეგ  სხვა დროს იყო. 

ამ ყველაფერის დაწერა კი ნამდვილად  აქ ჯობდა, იმიტომ რომ როდესაც ამას მეგობრებს ვწერ - მათ ჰგონიათ, რომ ჩემი ექაუნთი გატეხეს, ან ჩემს ლეპტოპთან ვიღაც ზის და  ბოროტად ხუმრობს. ეს მათ აღელვებთ და  მაშინვე  ხმის კანკალით მირეკავენ იმის გადასამოწმებლად - ნამდვილად დაცულია თუ არა ჩვენი საუბრები. ამ ტექსტის რელევანტურობაშიც შეეპარებათ ეჭვი, ასე რომ ამ პოსტს ( რომელსაც თუ შეამჩნიეთ არც ორიგინალური სათაური აქვს, არც ეპიგრაფი და არც პოსტ სკრიპტუმი ექნება) ასე მოვაწერ ხელს: 

ეს პოსტი ჰექსეს არ დაუწერია.