ის ქალი

"ეს თუ მე ვიცოდე, 
მაშინ ღმერთებმა მომივლინონ უფრო საშინელი სიკვდილი, 

ვიდრე ის,  რომლითაც ყოველ დღე ვკვდები"

მაშ ასე, განვაგრძოთ ბოლო პოსტის ფრაზიდან:

"უკვე გაგაცანით ჩემი მეგობარი? ის ფსიქოლოგია, დეპრესიას ალკოჰოლით მკურნალობს და მტკიცედ სწამს  რომ ...   100 პროცენტიანი ჰეტეროსექსუალები არ არსებობენ.   ახლა ის ჩემთან ერთად ჩვენი საყვარელი სახლის სახურავზე დგას და მთელი არსებით  სწყევლის იმ დღეს, როცა ჩემი ამ თეორიაში დარწმუნება დაიწყო. ცუდი გულშიც კი  არაფერი გაუვლია,  უბრალოდ ფიქრობდა, რომ ჩემი ბისექსუალური ფანტაზიები საინტერესო იქნებოდა, აბა რას წარმოიდგენდა, რომ ავდგებოდი და   მაინცდამაინც მის  გოგოს ავუჟუჟუნებდი თვალებს, უსირცხვილოდ.

დიდხანს და ხმაურით უკიდებდა სიგარეტს, სანამ არ მიხვდა რომ  პირში უკუღმა ედო. პირიდან გამოუღებლად ისროლა ქვემოთ და მაშინ  გამიელვა თავში პირველად,   რომ შესაძლოა ერთადერთი ადამიანი ვყოფილიყავი დედამიწის ზურგზე,  რომელსაც სახურავიდან გადაყრილი სიგარეტების ბედი ანაღვლებდა.

- მაშ ასე, გისმენ ჰექს!

კარგად ვიცოდი, რაც უნდოდა  და მეც დანაშაულზე წასწრებული   პატიოსანი ბრალდებულივით დავიწყე იმის მოყოლა თუ:   როგორ გავაყოლე თვალი მის აფრიალებულ კაბას, როგორ დავუსხი ჩაი, როდესაც ის თავის ტუშიან წამწამებს ჩემს ხელსახოცზე იწმენდდა, როგორ თანაბრად და მშვიდად მოძრაობდნენ მისი გრძელი ფეხები საქანელაზე, როგორი გემო ჰქონდა მის კანს საფერთქლებთან, როგორ იხდიდა თავის მაღალ ქუსლიან იისფერ ფეხსაცმელს, როგორი ხმით ტკაცუნობდა მისი გარტერის ქამარი და როგორ...

- ეგ არ მაინტერესებს ჰექს!

დამნაშავე ვიყავი და  უნდა მეღიარებინა, მაგრამ  ვერაფრით ვიხსენებდი მოტივს.  

ახლაც არ მესმის რა მინდოდა იმ გაჩხიკულ გოგოსთან? შეგეხედათ მაინც რას გავდა, ან როგორ იქცეოდა?  მუქი შინდისფერი პომადა სქლად ესვა ტუჩებზე, თვალები   ეგვიპტის ფარაონითი  ჰქონდა  ჩაშავებული, ტანზე მოტმასნული მაისურები და  ფრიალა, დაწინწკლული ბოლოკაბები ეცვა.   ფრჩხილებს უაზროდ  უკაკუნებდა მაგიდას, ლიფის ბრეტელებს გამომწვევად ატკაცუნებდა,  ყავის ნალექს ჭიქის ფსკერიდან ლოკავდა და რაღაცას ბოდავდა იუნგისეულ კოლექტიურ არაცნობიერზე.
მე კი ვეჯექი წინ  პირზე შეყინული გულგრილი ღიმილით, ვსვამდი მისი კანისფერ  კაპუაჩინოს და თავში მხოლოდ ერთი აზრი მომდიოდა:  " რა ვულგარიზმია!"

- არც ეგ მაინტერესებს ჰექს!

და აი მეხუთე სიგარეტიც რომ გადავარდა ჩვენი საყვარელი სახლის სახურავიდან, მაშინ გავბრაზდი სწორედ სასტიკად: ჯანდაბამდე გზა ჰქონია იმ გოგოს. რა ჯანდაბად მინდოდა საერთოდ?! ან  რა ჩემი ბრალია?!  მან დაიწყო -  თავისი უხეში და ვულგარული კომპლიმენტებით ჩემს თმებზე, თვალებზე, ტუჩებზე და მერე უფრო ქვემოთ და ქვემოთ. ვინ ვინ აცდუნა  ამის გარკვევას  მისის ჰადსონის მდგმურებიც კი ვერ მოახერხებენ ალბათ.  იცი?  ჰეტეროსექსუალურ ურთიერთობებში ყველაფერი გაცილებით მარტივად არის. იქ ქალია მაცდუნებელიც, მომხიბვლელიც, მომაჯადოებელიც, მომნუსხველიც. მაგრამ რა ხდება მაშინ როდესაც ორივე ქალია -  ერთნაირად ამობურცული მკერდით და ტუჩებით,  თითქმის ერთნაირად მომრგვალებული თეძოებით და სრულიად განსხვავებული ... 

-რა გინდა ჰექს?

-ვანილის ნაყინი შოკოლადის ორცხობილებით

-ჩემი გოგოსგან რა გინდა მეთქი ჰექს?

P.s. და პასუხი ამ კითხვაზე იხილეთ პოსტის ეპიგრაფში. 

:)